Bałkany 2018 - Albania porady praktyczne – ciekawostki, obyczaje, na co uważać w Albanii

Piękne krajobrazy, przyjaźni ludzie, pyszne jedzenie, bunkry i mercedesy.

Albania potrafi zachwycić, ale też zaskoczyć i zszokować:)

Albańczycy "tak" wyrażają gestem kręcenia głową jak u nas "nie", przy "nie" unoszą brwi, a jeśli czemuś zdecydowanie zaprzeczają to dodatkowo odchylają głowę.
Pytając o drogę należy uważać i nie wyrwać się z językiem polskim – "droga" po albańsku oznacza "narkotyki"
W Albanii nie ma organizacji typu GOPR, trzeba być rozważnym wyruszając w góry
W kafenach przesiadują głównie mężczyźni, kobietom to nie przystoi. W bardziej turystycznych miejscach oczywiście są wyrozumiali dla cudzoziemców, ale w mniejszych wioskach lepiej uszanować ten zwyczaj.
Albańczycy niechętnie mówią o Kanunie, nie należy tego odbierać jako lekceważenie rozmówcy, a jedynie wymóg kodeksu honorowego, który zobowiązuje zachować swoje krzywdy dla siebie i nie rozpowiadać o nich (coś jak zmowa milczenia w mafii sycylijskiej), więcej o Kanunie tu.
W Albanii występują jadowite żmije i skorpiony - decydując się na namiot trzeba być ostrożnym i szczelnie go zamykać.
Na budynkach często można spotkać przyczepione pluszowe maskotki, nie pełnią one roli dekoracyjnej, a są wynikiem przesądu – maja odganiać złe duchy.
Wieczorami można spotkać liczne grupki spacerujących – to zwyczaj nazywany xhiro – po zachodzie słońca miejscowi wychodzą rozprostować nogi i podziękować, że upał minął. Rytuał ten stopniowo już zanika i przez młodsze pokolenie jest traktowany jako lans.
Połączenia telefoniczne są drogie - Albania nie należy do Unii Europejskiej i trzeba się liczyć z wydatkami ok. 5PLN za minutę połączenia wykonanego do Polski, ok. 2PLN za odebrane, SMS - ok. 1,5PLN, MMS - ok. 3PLN, GPRS - ok. 31PLN/MB.
"Bunkier dla każdej rodziny" zgodnie z hasłem ówczesnego przywódcy Envera Hodży na przełomie lat 70./80. powstało 400 – 800 tysięcy schronów (wartość szacunkowa), co dawało 4-8 osób na bunkier i 14-28 bunkrów na km2.
Mercedesy są wszędzie! Zdecydowanie przeważająca marka na lokalnych numerach. Zamiłowanie Albańczyków do tych pojazdów widoczne na każdym kroku, nie liczy się wiek czy stan techniczny, ale znaczek na dokładnie umytej w licznych pseudo-myjniach (lavazh) masce.
Do 1991 roku obowiązywał zakaz posiadania prywatnych samochodów, sieć dróg i serwisów samochodowych jest słabo rozwinięta.
Na rondach trzeba zachować szczególną ostrożność – Albańczycy mają skłonność do wymuszania pierwszeństwa na wjeździe na nie.