Norwegia - Dzień 8 - „Kierunek lodowiec”

23.07.2016
Trasa: Aurland - Stegastein - "Droga Śnieżna" (Bjorgavegen Fv 243) - lodowiec Jostedalsbreen (język Nigardsbreen) - przy drodze Fv334 [154 km]

Nocleg: przy drodze Fv334 [61.668793, 7.332930]
Cena noclegu (dwie osoby + namiot + motocykl): FREE.
Dzień pełen wrażeń i widoków, które na długo zostaną w naszej pamięci. Startujemy z Aurland, gdzie rozpoczyna się Śnieżna Droga, na którą się decydujemy (opcjonalnie do Leardal można dojechać jednym z najdłuższych na świecie tunelem Lærdalstunnelen). Na początek emocjonujący, kilkukilometrowy podjazd serpentynami do Stegastein z platformą widokową, po której koniecznie się trzeba przespacerować i chłonąc czym się da przepiękną panoramę Aurlandsfjord. Kolejny odcinek to przejazd płaskowyżem – niesamowity, dziki krajobraz, w oddali ośnieżone szczyty, co chwila mijamy rozległe połacie śniegu, strumyczki, małe jeziorka z krami, a nawet 4-metrowe zaspy tuż przy drodze. Za każdym zakrętem czeka arcydzieło stworzone przez mistrza Naturę! Pogoda nas dzisiaj bardzo rozpieszcza, co sprzyja częstym postojom. Chciałoby się uwiecznić każdy skrawek, choć zdjęcia nie oddają tego, co się czuje patrząc w nietkniętą ludzką ręką, ciągnącą się kilometrami przestrzeń... jak głęboko się wtedy oddycha... Ostatni odcinek to zjazd krętą, wąska drogą do Leardal – tu już pojawiają się porozrzucane zabudowania, wszystko wokół zielenieje, przez dłuższy czas towarzyszy nam szeroki, krystalicznie czysty potok, który wijąc się wzdłuż drogi z hukiem próbuje nas dogonić. Po przeprawie promowej Fodnes-Mannheller (co 20 minut, bilety na miejscu – 47 koron) jedziemy na czas, którego zostało nam już niewiele do planowanej wycieczki po lodowcu Jostedalsbreen (wejście językiem Nigardsbreen). Można zaparkować tuż przy informacji turystycznej i iść pieszo 5 km, ale polecamy podjechać kolejne 2 km prywatną, płatną drogą (40 NKR, motocykle ponoć free i faktycznie z boku szlabanu bez problemu można przejechać). Od drugiego parkingu już tylko krótki rejs łódeczką za 40 NKR od osoby lub 3-kilometrowy spacer przyjemną ścieżką po kamyczkach, który my sprintem pokonujemy – niestety zabrakło nam kilku minut, aby dołączyć do ostatniej w tym dniu grupy wycieczkowej;/ (wycieczki o różnym stopniu trudności, w określonych godzinach, o różnym czasie trwania, część trzeba rezerwować). Aby zapomnieć o całym wysiłku wystarcza nam jedno spojrzenie na błękitny, wywalony w stronę jeziorka wielki jęzor lodowca. Sam kolor zachwyca! Zanim podejdziemy bliżej i poczujemy jego potęgę, robimy sobie krótki, fotograficzny spacer po kołyszącym się nad rwącym potokiem mostku. Z bliska spękana góra lodu wydaje się być jeszcze groźniejsza -masywna, z otwartą paszczą, z której wypluwa przeźroczyste bryłki, grzmiąca ogromem wypływającej wody, co jednak zupełnie nie przeszkadza turystom odważnie przekraczającym ostrzegawcze barierki. Warto poświęcić nieco więcej czasu na tę wycieczkę – posiedzieć na rozgrzanych słońcem płaskich skałach i nasłuchiwać trzasku pękającego lodu, napić się mocno orzeźwiającej, pysznej wody ze strumyczków, czy wykąpać w jeziorku o turkusowej barwie z lodowym jęzorem w tle (molo przy parkingu przy postoju łódki). Po tak fascynującym dniu nie mamy ochoty na kemping, oddając się w ręce natury znajdujemy oddalony o kilka kilometrów kawałek miękkiej trawki. Miejscówka idealna, jedyny minus to „łazienka”, do której musieliśmy kilometr zjechać. Warto było! Kąpiel w wodospadzie daje nam niezapomniane przeżycia i energię na kolejny dzień!